бедуд

[بي دود]

1. дуднадошта, холӣ аз дуд; соф, фурӯзон; дуд намекардагӣ: оташи бедуд, чароғи бедуд, шамъи бедуд, шӯълаи бедуд

2. маҷ. ҳар чизе (одатан таоме), ки муфт, бе меҳнат ба даст меояд: ҳалвои бедуд, шӯрбои бедуд; бедуд сӯхтан киноя аз номаълум ғам хӯрдан, ба дигарон аён накарда, дар оташи ғаму андӯҳ сӯхтан